Πόσο "κοστίζει" η ζωή ενός αθώου;

Διαβάζω στις ειδήσεις για την απόφαση της δίκης που αφορά την υπόθεση Γιακουμάκη.

Ποινές με αναστολή, ποινές με κοινωνική εργασία, ποινές εξαγοράσιμες με τιμή πέντε ευρώ την ημέρα..

Δεν είμαι νομικός και δεν έχω καμία πρόθεση να αντιπροτείνω μια άλλη νομοθεσία.

Δεν έχω καμία πρόθεση να απαιτήσω την αντικατάσταση της Δικαιοσύνης από κάποιου είδους "λαϊκό δικαστήριο".

Δεν είμαι υποστηρικτής της αυτοδικίας. Αντιθέτως.

Την ίδια στιγμή σκέφτομαι πόσο μπορεί να "κοστίζει" η ζωή ενός ανθρώπου;

Του κάθε ανθρώπου. Αθώου και μη.

Η αξία της ανθρώπινης ζωής είναι μία.

Όμως στην προκειμένη περίπτωση μιλάμε για ένα αθώο θύμα.

Για κάποιον που βρισκόταν στην αρχή του επίγειου ταξιδιού του.

Πόσο κοστίζουν τα όνειρα και οι ελπίδες του;

Πόσο κοστίζουν αυτά που σχεδίαζε με το νου του και αυτά που λαχταρούσε να ζήσει;

Σκέψου λίγο...

Να είσαι στο ξεκίνημα και να έχεις όλο τον χρόνο και τον κόσμο μπροστά σου..

Χαρές, έρωτες, εμπειρίες, δημιουργία, ακόμη και τις δύσκολες στιγμές, που και αυτές μέχρι ένα σημείο μαθήματα πολύτιμα είναι..

Και να έρχεται να σε βρίσκει η κόλαση.

Όχι κάποια μεταφυσική, κάποιος ζοφερός υπερβατικός τόπος.

Απτή. Πραγματική. Καθημερινή.

Να εξευτελίζονται η ζωή και η ύπαρξή σου τόσο πολύ που να μοιάζουν σαν να μην έχουν αξία. 

Δεν θα μπω στην διαδικασία να σχολιάσω αποφάσεις δικαστηρίου.

Δεν μπορώ όμως να μην πω πως από τις μεγαλύτερες αδικίες του κόσμου τούτου είναι να ζούμε τέτοιες τραγωδίες, να γίνονται τέτοια εγκλήματα, να απασχολείται η "επικαιρότητα" για κάποιο χρονικό διάστημα (όσο "πουλάει η είδηση") και έπειτα να ξεχνούμε και να συνεχίζουμε τις ζωούλες μας.....μέχρι το επόμενο θύμα...

Και οι ζωές να κοστολογούνται δυσανάλογα και να "μετρούν" άνισα σε ένα μισάνθρωπο αξιακό σύστημα που όμως μέσα σε μια παράλογη αντίφαση μας ξαπλώνει σε μια προκρούστεια κλίνη για να "κόψει" ότι "περισσεύει" από τα αυθαίρετα μέτρα της.