Άρθρα

Κάθε χρόνο τέτοιες μέρες κάνουμε την ίδια συζήτηση.

(Προσοχή! Αν δεν έχετε δει την ταινία, ίσως θα ήταν προτιμότερο να την παρακολουθήσετε προτού συνεχίσετε την ανάγνωση.)

Τον τελευταίο καιρό, λίγο πριν μας χτυπήσει την πόρτα η πανδημία, με αφορμή τα "παιχνίδια" του Σουλτάνου στα χερσαία και θαλάσσια σύνορα με την Ελλάδα, γίναμε μάρτυρες μιας φρικαλέας ρατσιστικής και φασιστικής υστερίας στα κοινωνικά δίκτυα, στα υπόλοιπα ΜΜΕ και στην καθημερινότητά μας.

Ζούμε όντως σε μια παράλογη εποχή.

Τις ημέρες που πέρασαν διάβασα αρκετά άρθρα με θέμα τον σχολιασμό, από θεολογικής άποψης, του τρόπου εορτασμού των Χριστουγέννων. Κάποια από αυτά τα βρήκα εξαιρετικά, κάποια "μοντερνίζοντα" αλλά "επιδερμικά" ή υπερσυντηρητικά και εντελώς κοινότυπα. Όλα όμως διατυπώνουν ένα κοινό ερώτημα : συμβαδίζει ο σύγχρονος τρόπος εορτασμού των Χριστουγέννων...

Μας αρέσει ή δεν μας αρέσει (αναλόγως της προσωπικής πολιτικής και θρησκευτικής τοποθέτησής μας) το θρησκευτικό φαινόμενο ήταν και είναι πάντα παρόν στην ανθρώπινη κοινωνία και στον πολιτισμό της σε ολόκληρη την Ιστορία. Άλλωστε, αν έχουμε στο νου μας ότι στην ουσία "θρησκεία" (και "θρησκευτικά υποκατάστατα" κατά τον Max Horkheimer και την Σχολή...

Λίγο πολύ είναι γνωστές οι δυο παραβολές του Ευαγγελίου.

Το πνεύμα σου το ζωντανό, Σαλβαδόρ, στοιχειώνει τις νύχτες στο Σαντιάγο.

Ψάχνουμε το θαύμα στην ικανοποίηση του "θέλω" και του "χρειάζομαι".

Αυτές τις γυναίκες αγαπώ, που σε έναν κόσμο άνισο δίνουν τη δική τους μάχη.

Παρακολούθησα δύο φορές την πρωτοποριακή θεατρική μεταφορά της Αποκάλυψης του Ιωάννη από τον Θάνο Παπακωνσταντίνου. Δεν είμαι κριτικός, ούτε θεατρολόγος, ούτε έχω κάποια σχέση με τον χώρο, όμως θα ήθελα να μοιραστώ μαζί σας τις εντυπώσεις μου, χωρίς να αναφερθώ σε ερμηνείες, σκηνοθεσία, σκηνικά, κοστούμια και μουσική. Αυτά όλα ως θεατής τα βρήκα...